της Λίνας Μπόγρη-Πετρίτου*
Έχουν περάσει 184 χρόνια από κείνη την ευλογημένη μέρα του Γενάρη (26-1-1828), όπου ο Ιωάννης Καποδίστριας, ορκίστηκε στο Μητροπολιτικό ναό της Αίγινας, πρώτος Κυβερνήτης του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους.
Ένα χρονολόγιο, μέσα από μια ιστορική διαδρομή, μας γυρίζει πίσω το χρόνο και αναδεικνύει όλα τα γεγονότα από την ημέρα της εκλογής του Κυβερνήτη, στην Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας (2-4-1827), αλλά και την ιστορική αλήθεια όπου η Αίγινα αναγνωρίζεται Πρώτη Πρωτεύουσα του ελεύθερου Ελληνικού Κράτους, πράγμα το οποίο ακόμα και ιστορικά βιβλία εξακολουθούν να αποσιωπούν.
Βοηθός σε τούτο το ταξίδι πηγές αδιάψευστες, ιστορικές, όπως Αρχεία Ελληνικής Παλιγγενεσίας (ΓΑΚ), Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος, Ενθυμήματα Στρατιωτικά Νικολάου Κασομούλη, Επιστολές Ιωάννου Καποδίστρια, Αρχείο της ιστορικού Γεωργίας Κουλικούρδη, Εγκυκλοπαίδειες, Εγκυκλοπαιδικά Λεξικά κ.ά.
2-4-1827: Η Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας εκλέγει τον Ιωάννη Καποδίστρια Κυβερνήτη της Ελλάδας για επτά χρόνια, ψηφίζει το Πολιτικό Σύνταγμα, και διορίζει Αντικυβερνητική Επιτροπή (Πρωθυπουργεύοντες), από τους: Γεώργιο Μαυρομιχάλη, Ιωαννούλη Νάκο και Ιωάννη Μιλαΐτη, της οποίας η διάρκεια «προσδιορίζεται άχρι της αφίξεως του Κυβερνήτου, ότι η Επιτροπή παύει…».
4-5-1827: Στην ίδια Εθνοσυνέλευση ορίζεται το Ναύπλιον ως καθέδρα της Κυβερνήσεως. Η Αντικυβερνητική Επιτροπή μεταβαίνει στο Ναύπλιο για να προετοιμάσει τα της έλευσης του Κυβερνήτη.
Αντιμετωπίζοντας όμως εκεί τις γνωστές ταραχές με τον εμφύλιο, τον κανονιοβολισμό της πόλης, (από τους Γρίβα, Στράτο, Φωτομάρα, μέσα από το Παλαμήδι και το Ιτς-Καλέ), η Αντικυβερνητική Επιτροπή, κλεισμένη στο Μπούρτζι με τη συγκατάθεση της Βουλής αποφασίζει με το υπ’ αρ. Α΄ Ψήφισμα και το υπ’ αρ. 32 Προβούλευμα, τη μεταφορά της καθέδρας στην Αίγινα, όπου και μεταβαίνουν για την υποδοχή του Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος με τη σειρά του αναφέρει σε επιστολές προς τους φιλέλληνες ότι «η όποια υλική ή ηθική βοήθεια να έρχεται στην Αίγινα…».
Εμβαίνοντες εις Ναύπλιον είδα, από το Σιντριβάνι κ’ εκείθεν προς την πύλην της Ξηράς, όλους τους δρόμους φραγμένους με οχυρώματα (από) πέτραις ή ξύλα. Τα παράθυρα των σπιτιών παρομοίως κτισμένα και με σκοπιαίς…
Και ενώ συνεδριάζει η Βουλή…
μία σφαίρα από το Παλαμήδι διευθυνθείσα επί του θόλου του καταστήματος και πεσούσα κατακάθετον, τρυπά τον θόλον, πίπτει εντός του Βουλευτικού, και τα τρίμματα των πετρών κτυπούν (δύο βουλευτές) τον μεν (Γεροθανάσην) θανατηφόρα (και απέθανεν μετά τρεις ημέρας) του δε (Γιαννάκην Χατζηπέτρου) τζακίζεται η χείρα, (και μένει έως την σήμερον σημειωμένος). (Ενθυμήματα Στρατιωτικά Ν. Κασομούλη).
Γενική Εφημερίς της Ελλάδος» αρ. φύλ. 53
Εν Αιγίνη Τετάρτη 24 Αυγούστου 1827
Η Αντικυβερνητική Επιτροπή Διακηρύττει:Σημαντική και κρίσιμος περίστασις παρουσιάζεται σήμερον εις το Πανελλήνιον και η Κυβέρνησις της Ελλάδος κρίνει χρέος της ιερόν και απαραίτητον να την γνωστοποιήση. Αι συνθήκαι της 24ης Ιουνίου υπογραφείσαι εις Λονδίνον από τους πληρεξουσίους των Τριών Μεγάλων Δυνάμεων…
οι Ελληνες ας λάβωσι προ οφθαλμών ότι μέγα μέρος της μελλούσης τύχης των, κρέμαται απ’ αυτούς τους ιδίους, δηλαδή από τας πράξεις των…
Η πόλις του Ναυπλίου, μ’ όλον ότι κατευνάσθησαν ήδη αι εσχάτως κατά δυστυχίαν προκύψασαι ταραχαί, δεν είναι η καταλληλοτέρα θέσις δια τον μεγάλον αυτόν σκοπόν … δι’ αυτό τούτο κατά συγκατάθεσιν της Βουλής δυνάμει του υπ’ αρ. Α΄ Ψηφίσματος και του υπ’ αρ. 32 Προβουλεύματος απεφασίσθει η μετάβασις αυτής εις Αίγιναν, όπου και εκ των προλαβόντων και εκ των παρόντων, η Κυβέρνησις έχει όλην την βεβαιότητα, ότι θέλει δυνηθεί να φροντίσει ησύχως περί των μεγάλων συμφερόντων του Έθνους, ενώ θέλει ευρεθεί και εις θέσιν αρμοδιωτάτην, δια να εφορά και να συντελεί δραστηρίως εις τας πολεμικάς εργασίας όσον αύται ήθελον διαρκέσει…Εν Ναυπλίω, εκ του Επιθαλασσίου Φρουρίου
τη 9 Αυγούστου 1827
Στο ίδιο φύλλο αρ. 53 της Γενικής Εφημερίδας, (17 Αυγούστου 1827) σελ. 211, η Αντικυβερνητική Επιτροπή διακηρύττει:
Τα αίτια και ο σκοπός δια τον οποίον η Κυβέρνησις απεφάσισε να μεταβεί από το Ναύπλιον εις Αίγιναν, εξηγήθησαν εις την υπ’ αρ. 371 Διακήρυξην, ήδη δε διακηρύττει, ότι έφθασεν ενταύθα μετά της Σεβαστής Βουλής, όπου οι φιλόνομοι Ψαριανοί και οι ευπειθείς Αιγινήται έδειξαν δια της φιλοφρόνου υποδοχής των, ότι ήσαν άξιοι και αύθις ν’ απολαύσωσι μεταξύ αυτών την Κυβέρνησιν…
Γενική Εφημερίς της Ελλάδος αρ. 4 έτους Γ΄
Εν Αιγίνη Σαββάτω 14 Ιανουαρίου 1828Ο κόμης Καποδίστριας ανεχώρησεν εκ Μάλτας την 2αν Ιανουαρίου … την 5 Ιανουαρίου πνεύσαντος βορείου ( ανέμου) ηναγκάσθει το πλοίον να παρεκτραπεί της οδού και να καταφύγει εις τον Αργολικόν κόλπον … την δε 6ην ενελιμενίσθει κατέμπροσθεν του Ναυπλίου … την επαύριον δημογέροντες και διάφοροι οπλαρχηγοί των φρουρίων ήλθον εις το πλοίον … και προσφέραντες τας κλεις της πόλεως και των φρουρίων. Η δε Εξοχότης του, τους απεκρίθει ότι δεν θεωρείται ακόμη ειμή ως απλούς περιηγητής … δεν δύναται δε να πράξει τι, προτού να λάβει την συνέντευξιν μετά της Βουλής των Αντιπροσώπων του Εθνους και να αναδεχθεί κατά τάξιν το υπούργημα, το οποίον ενεπιστεύθησαν εις αυτόν οι Ελληνες…
Την 9 προς το εσπέρας κοπάσαντος του ανέμου απέπλευσε το «Ουόρσπιτ» και την 11 περί λύχνων αφάς άραξεν εις τον λιμένα της Αιγίνης.
Την επομένη αφού σχηματίσθηκε πομπή σύμφωνα με το πρωτόκολλο και με πλήθος κόσμου, ο Κυβερνήτης κατέληξε στη Μητρόπολη όπου μετά τη δοξολογία, τον πανηγυρικό εξεφώνησε ο θεολόγος Θεόφιλος Καϊρης:
Ουκ άρξω εγώ, ουκ άρξει ο υιός μου εν υμίν Κύριος άρξει υμών Κύριος κυβερνήσει υμάς». Εις τοιαύτην λαμπράν και επίσημον ημέραν Κυβερνήτα της Ελλάδος …
Στις 26 Ιανουαρίου 1828 στον ιερό ναό της Μητρόπολης, ορκίζεται ο Κυβερνήτης, το Πανελλήνιον (Βουλή) και ο Γραμματέας της Επικράτειας (Πρωθυπουργός):
Γενική Εφημερίς της Ελλάδος αρ. 7 έτος Γ΄
Σάββατον 28 Ιανουαρίου 1828Τελεσθείσης της ορκωκομοσίας … και τα εν τω λιμένι Αγγλικά και Ρωσικά πλοία εκανονοβόλησαν δέκα και εννέα, υψώσαντα την Ελληνικήν σημαίαν…
Δίκαια η Δημοτική Αρχή της Αίγινας (1996, Δήμαρχος Τρύφων Γκότσης, Αντιδήμαρχος Σώζων Βελιώτης), θεσμοθέτησε την 26η Ιανουαρίου ως τοπική εορτή και αργία. Αυτή την ημέρα, όπου με την ορκωμοσία του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια αναγνωρίσθηκε επίσημα και από τις Ξένες Δυνάμεις το νεοσύστατο ελεύθερο Ελληνικό Κράτος.
Το Ναύπλιο ορίσθηκε ως πρώτη πρωτεύουσα. Στην πράξη όμως δεν υλοποιήθηκε η απόφαση λόγω του εμφυλίου. Λειτουργικά, λοιπόν, η πρώτη έδρα της Κυβερνήσεως, δηλαδή η πρώτη πρωτεύουσα ήταν η Αίγινα. Το Ναύπλιο ήταν η δεύτερη. Αι Αθήναι ήταν η τρίτη και πάει λέγοντας ». (Νίκος Βαρδιάμπασης, Ελευθεροτυπία 18-4 και 16-5-1996).
Ο Καποδίστριας έκανε την Αίγινα επίκεντρο της πολιτικής, οικονομικής, διοικητικής και παιδαγωγικής του δραστηριότητας. Αρχισε αμέσως την καλλιέργεια της πατάτας, έχτισε το Ορφανοτροφείο, που έγινε πραγματικά το πρώτο πνευματικό κέντρο της νεότερης Ελλάδας, οργάνωσε το Εθνικό Τυπογραφείο ελληνικό και γαλλικό, ίδρυσε τη Χρηματιστική Τράπεζα, οργάνωσε το Νομισματοκοπείο, έκοψε το πρώτο εθνικό νόμισμα, το Εθνικό Μουσείο,την Εθνική Βιβλιοθήκη, Μουσείο ορυκτών, τα Σχολεία, το πρώτο Διδασκαλείο, οργάνωσε το Κράτος διοικητικά. Παράλληλα παρακολουθούσε τις εκστρατείες στη Στερεά και τον ρωσοτουρκικό πόλεμο και έκανε διπλωματικούς αγώνες για την επέκταση των ελληνικών συνόρων.
Δυστυχώς πρώτοι οι Άγγλοι και δεύτεροι οι Γάλλοι ήθελαν να περιορίσουν τα σύνορα του κράτους στην Πελοπόννησο μαζί με διάφορους μικροφιλόδοξους Έλληνες πολιτικούς, που προσπάθησαν να τον ανατρέψουν. Μη μπορώντας όμως με τα πολιτικά μέσα, ξεσήκωσαν τους Μαυρομιχαλαίους και προκάλεσαν τη δολοφονία του. Η δολοφονία αυτή στάθηκε μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές αφού διέκοψε την ομαλή εξέλιξη της νεότερης Ελληνικής ιστορίας… (Γεωργία Κουλικούρδη, ιστορικός).
Η Αίγινα υπήρξε η Πρώτη Πρωτεύουσα του Ελληνικού Κράτους, πράγμα που αποδεικνύεται απ’ όλα τα στοιχεία της υπόστασης του, από την άσκηση κυβερνητικής εξουσίας και την παράλληλη αναγνώριση από τις Ξένες εγγυήτριες Δυνάμεις. Ένα όμως είναι το γεγονός: Χωρίς τις θυσίες και τους ηρωϊκούς αγώνες του Ελληνικού Εθνους, Ελληνικό Κράτος δεν θα ιδρύετο.
Τελειώνοντας αντιγράφω ένα μικρό απόσπασμα επιστολής από τον Δάσκαλο του Γένους Αδαμάντιο Κοραή προς τον Γεώργιο Κουντουριώτη με ημερομηνία 2-8-1825:
Κανείς από τους ξένους δεν εβοήθησε την Ελλάδα, ουδέ κανείς έκλαυσε τας δυστυχίας της…
Εις κανένα λοιπόν από τους ξένους δεν χρεωστούμεν άλλο τίποτε παρά συγχώρησιν.
Μόνοι οι Ελληνες απέκτησαν την ελευθερίαν των μόνοι έχουν και το ιερώτατον δίκαιον να διατάξωσι την πολιτείαν των, ως τους συμφέρει…
* Η Λίνα Μπόγρη-Πετρίτου ασχολείται συστηματικά με την Τοπική Ιστορία και την Λαογραφία της Αίγινας και αρθρογραφεί για τα θέματα αυτά στον τοπικό τύπο.
Aegina First | Πρώτα η Αίγινα 
Εξαιρετικό το χρονολόγιό σας κ. Πετρίτου. Η ιστορία ζωντανεύει……
Μπράβο Λίνα! Είχαμε φτάσει να φοβόμαστε να μιλήσουμε, μη μας πούνε τοπικιστές κάποιοι «εκσυγχρονιστές» (τρομάρα τους). Στο μεταξύ παντού αναφέρουν το Ναύπλιο σαν Πρώτη Πρωτεύουσα.
Επί Κουκούλη, ο Γιώργος Τσατήρης, που ήταν τότε πρόεδρος του Δ.Σ., είχε κάνει μια πολύ καλή δουλειά με το δίκτυο των καποδιστριακών πόλεων. Οι σημερινοί τι κάνουν; Τα πετάξανε όλα αυτά στα σκουπίδια; Τόσο σέβονται την ιστορία του ιστορικού μας νησιού; Κι αυτός ο Νεκτάριος Κουκούλης με τις ευαισθησίες του τι κάνει; Ούτε με το σπίτι του Ροδάκη που τόχε κάνει σημαία δεν ασχολήθηκε. Γι’ αυτό ζητούσε τη ψήφο μας; Για να γίνει αντιδήμαρχος οικονομικών; Δε λέω βέβαια, είναι μεγάλος οικονομολόγος, αλλά και λίγη σοβαρότητα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν….
στάχτη και μπούρμπερη τα κάνανε όλα στην αίγινα…………αλλά σαν το μυθικό πουλί του καποδίστρια, εκεινη θα ξαναγεννηθεί …… με το γιατρό!!!!!!!!!
Μ’αυτό το πλευρό να κοιμάσαι
Κανένας δεν ξέρει έξω από την Αίγινα ότι το νησί μας ήταν η πρώτη πρωτεύουσα. Μια αναζήτηση στο γκούγκλ θα σας πείσει.
Πριν χρόνια η ΑΙΓΙΝΑΙΑ είχε ασχοληθεί ιδιαίτερα με το θέμα. Σε ένα άρθρο (του Μιχ. Μουτσάτσου νομίζω) είχαν γραφτεί πολλά για τα ψέματα που γράφουν τα σχολικά βιβλία.
Ο Μιχάλης Μουτσάτσος, όχι μόνο στην ΑΙΓΙΝΑΙΑ, αλλά όταν το 1996 προέκυψε(έντονα), εκείνο το… πρόβλημα της αμφισβήτησης(;), για την πρώτη Πρωτεύουσα, ήταν εκείνος που ξόδεψε πολλή χαρτί και μελάνι, καθώς αρθρογραφούσε στα ΑΙΓΙΝΗΤΙΚΑ ΝΕΑ, ενώ επικοινωνούσε παράλληλα με πλειάδα ιστορικών, συν το περιβόητο «Κέντρο Ευρωπαΐκών Μελετών και Σπουδών Ι.Καποδίστριας» που μας… βομβάρδιζε με τις αλλεπάλληλες ανακηρύξεις του!!!
Είναι μια πολύ καλή δουλειά αυτό το ιστορικό χρονολόγιο, που θα πρότεινα να δοθεί στα σχολεία της Αίγινας, αλλά και να αξιοποιηθεί ιδιαίτερα από το Δήμο της Αίγινας. Ο επιγραμματικός τρόπος που αναφέρονται οι ιστορικές πηγές είναι πολύ προσιτός, άρα και εύκολος, ακόμα και για αποστήθιση από μαθητές. Μπορεί έτσι να λείψουν αρκετά κενά της τοπικής μας ιστορίας.
Η Λίνα πάντα θυμάται και θυμάται καλά. Εδώ με άριστες πρωτότυπες πηγές υπενθυμίζει τη σημαντική αυτή, για την Αίγινα, ιστορική στιγμή της άφιξης του Κυβερνήτη, που σηματοδοτεί τόσα πολλά όχι μόνο για το νησί μας, αλλά και για το νέο ελληνικό κράτος. Το κείμενο αυτό μας ταξειδεύει και μας ωθεί σε αναζητήσεις. Ας θυμηθούμε, τελείως ενδεικτικά, τι έχει γίνει πρόσφατα στο νησί μας για τον Ιωάννη Καποδίστρια. Κάνω απλή αναφορά στον Κήρυκα της Αίγινας (1947-1950), όπου διάσπαρτα και συχνά αναφέρεται ο Κυβερνήτης. Το ενδιαφέρον είναι ότι τα άρθρα ή οι απλές αναφορές σ’ αυτόν μας δίνουν την αίσθηση του οικείου, του δικού μας ανθρώπου, που έζησε μαζί μας και η ανάμνησή του είναι ζωντανή. Ο Μιχάλης Μουτσάτσος από παλιά είχε ασχοληθεί με το θέμα όχι μόνον εγγράφως αλλά και με το περίφημο θεατρικό έργο του τότε Μορφωτικού Συλλόγου. Το 1993-1994 έγιναν δύο διημερίδες για τον Καποδίστρια πάλι από τον Μορφωτικό, δεν γνωρίζω όμως αν τηρήθηκαν κάπου ή εκδόθηκαν τα πρακτικά τους. Το περιοδικό «η Αιγιναία» αφιέρωσε δύο τεύχη στον Καποδίστρια, το τεύχος 3 (Ιούνιος 2001), όπου και το άρθρο του Μιχάλη Μουτσάτσου που αναφέρεται σε προηγούμενο σχόλιο (του Κάτοικος Αίγινας πιά) και το τεύχος 15 (Δεκέμβριος 2008). Στο τεύχος 15 δημοσιεύτηκαν τα πρακτικά συνεδρίου «Ο Καποδίστριας και η εποχή του», στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων του Δήμου Αίγινας για τα 180 χρόνια από την άφιξη του Κυβερνήτη στο νησί μας. Ως γνωστόν η τότε δημοτική αρχή είχε ανακηρύξει το 2008 Έτος Καποδίστρια. Με την ίδια αφορμή ο Δήμος Αίγινας συνδιοργάνωσε με το Δίκτυο Πόλεων «Ιωάννης Καποδίστριας» δύο άλλα συνέδρια στις 22-11-2008 και στις 21-6-2009 με το γενικό τίτλο «Ιωάννης Καποδίστριας-Αλτιέρο Σπινέλλι-Ευρώπη» με στόχο την ανάδειξη της ευρωπαϊκής πλευράς του έργου του Κυβερνήτη σε μια προσπάθεια σύνδεσής του με σημερινά ζητήματα, όπως ήταν το 2008 η συζήτηση για το ευρωπαϊκό σύνταγμα. Τα πρακτικά των δύο αυτών συνεδρίων εκδόθηκαν σε ένα τόμο από το Δήμο Αίγινας το Δεκέμβριο του 2009. Στο Aegina First πέρυσι στις 26-11-2011 δημοσιεύτηκε συνεργασία μου με τίτλο «Η άφιξη του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια στην Αίγινα» και κυκλοφορεί επίσης ανάτυπο της εισήγησής μου με τίτλο «Τα ίχνη του Νεοελληνικού Κράτους κατά την περίοδο του Ιωάννη Καποδίστρια» από διημερίδα που έγινε στο Ναύπλιο 25-26 Ιουνίου 2010 με θέμα «Διεθνείς Σχέσεις, Ιστορία και Εξωτερική Πολιτική της Ελλάδος στην εποχή του Κυβερνήτου Ιωάννη Καποδίστρια». Στην Αίγινα επιχειρήθηκε η πρώτη προσπάθεια συγκρότησης του Νέου Ελληνικού Κράτους και τα Καποδιστριακά κτίρια είναι ο αδιάψευστος μάρτυρας αυτής της αδίρρητης ιστορικής πραγματικότητας. Όσο μπορούμε ας σκεφτόμαστε και ας πράττουμε το καλύτερο για την πόλη μας και το νησί μας.
Αγαπητοί μου, Λίνα Πετρίτη, Μιχάλη Μουτσάτσο, Γιώργο Τσατήρη, έχω παρακολουθήσει τους αγώνες που έχετε δώσει από παλιά, οι δύο πρώτοι, για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, αλλά και τον Γιώργο Τσατήρη τα τελευταία χρόνια. Εδώ όμως έφτασε να ισχύει το χιλιοειπωμένο για τη γυναίκα του Καίσαρα. Δυστυχώς η Ελληνική Πολιτεία δεν θέλει ακόμα να τιμήσει τον πρώτο της Κυβερνήτη αλλά ούτε και το έργο του.
Πέρα από τις ιστορικές πηγές,και την αδιάψευστη ιστορική αλήθεια, εκείνο που μένει αγκάθι στην καρδιά μας είναι τα καποδιστριακά κτίρια που καταρρέουν και η αδιαφορία της επίσημης Πολιτείας απέναντι σ’ αυτά. Από τη μια δεν πιέσαμε αρκετά, από την άλλη ο τελευταίος εργολάβος του Ορφανοτροφείου, έκανε την… υπερανάληψή του χωρίς να αποδώσει αντίστοιχο έργο (και έγινε καπνός), το βέβαιο είναι πάντα ένα: Μαζί με τη Λερναία Ύδρα της γραφειοκρατίας, η Αίγινα κάνει βήματα πίσω στην ιστορία της! Τ’ Ανάπλι (η άλλη μου μισή πατρίδα), έχει καταφέρει ν’ αναδείξει με πάμπολλους τρόπους την ιστορία του. Παντού οι αναφορές, σε άψογα καλοδιατηρημένα κτίρια με τις ανάλογες ταμπέλες όπως: Α΄ Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, Α΄Γυμνάσιο, ακόμα και το φαρμακείο όπου ταρίχευσαν τη σωρό του Κυβερνήτη και τόσα άλλα. Στην Αίγινα τα… κρύβουμε. Ίσως κι από ντροπή για το φριχτό τους χάλι! Κάποτε η Γωγώ Κουλικούρδη, με μια μικρή ομάδα (ορκισμένων!), ανθρώπων και με την αμέριστη συμπαράσταση του Δήμαρχου Γεώργιου Γιαννούλη, έκαναν το θαύμα που σήμερα το λέμε Λαογραφικό Μουσείο, με πολλή προσωπική εργασία, με τους επαγγελματίες της Αίγινας που βοηθούσαν, με τις χαμηλές αμοιβές των εργολάβων… Πριν από χρόνια, μέσα από ένα ταξί, νύχτα χειμωνιάτικη με νεροποντή, κατεβαίνοντας για Πειραιά, εκεί στη Νίκαια μπροστά σε μια αναποδογυρισμένη νταλίκα που μας έκλεινε το δρόμο, ποιος νομίζετε ότι συντόνιζε με μια κίτρινη νιτσεράδα την επιχείρηση. Ο δήμαρχος Λογοθέτης! Ζητάω πολλά;
Σας κούρασα, το ξέρω. Το δικό μου όνειρο, είναι όνειρο κι άλλων πολλών… Μήπως είναι καιρός να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας; Έχουμε πολύ αργήσει…
» O k. Γιώργος Τσατήρης, που ήταν τότε πρόεδρος του Δ.Σ., είχε κάνει μια πολύ καλή δουλειά (?) με το δίκτυο των καποδιστριακών πόλεων…..» Τί έγινε μετά ? που είναι η συνέχεια ? έχει κάπου το υλικό από το Δίκτυο Πόλεων “Ιωάννης Καποδίστριας” ? …
Οι φάκελοι του Δικτύου και τα σχετικά έγγραφα ήταν όλα στο γραφείο Δημάρχου, θέλω να πιστεύω ότι εκεί βρίσκονται ακόμα. Η συνέχεια αφορά όλες τις πόλεις Αίγινα, Κέρκυρα, Ναύπλιο, Αμμόχωστο και Coper-Capodistria.
Λίνα Πετρίτου, Μιχάλης Μουτσάτσος, Γιώργος Τσατήρης: τρεις άνθρωποι που πρωτοστάτησαν στους αγώνες για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας. Και οι τρεις τους αρθρογράφοι του Πρώτα η Αίγινα! Ως μέλος της ομάδας διαχείρισης, αισθάνομαι ιδιαίτερη ικανοποίηση· ως Αιγινήτης ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη. Όμως το κρίσιμο ερώτημα –που έχουν ήδη θέσει δύο σχολιαστές– δεν απαντήθηκε ακόμα. Υπάρχει συνέχεια στους σημαντικές πρωτοβουλίες του παρελθόντος; Εδώ η παρούσα Δημοτική Αρχή, πέρα από την ακατάσχετη ρητορική της, αφήνει, όπως φαίνεται, τις σημαντικές προσπάθειες του παρελθόντος να σβήνουν. Και αυτό είναι ολέθριο, γιατί ο αγώνας για την διατήρηση της ιστορικής μνήμης πρέπει να είναι διαρκής. Διαφορετικά, τα καλύπτει όλα η λήθη. Γι’ αυτό συμφωνώ με την πρόταση του ανώνυμου σχολιαστή στις 25 Ιανουαρίου 2012, στις 6:45 μμ, για την αξιοποίηση του χρονολογίου της ανάρτησης από τα τοπικά σχολεία. Εύληπτο και συμπυκνωμένο, το κείμενο της Λίνας Πετρίτου προσφέρεται ιδιαίτερα για να κεντρίσει το ενδιαφέρον των μαθητών για την ιστορία του τόπου τους.
Νέο Αιγινήτης. Συγχαρητήρια θερμά στην Λίνα Πετρίτου που πάντα μας εντυπωσιάζει με την ευρύτητα και την ορθότητα των γνώσεων της που θα μπορούσαν να την είχαν οδηγήσει σε άλλους δρόμους αν η ζωή της είχε πάρει την κατεύθυνση που επιθυμούσε ως νεαρή λόγια μαθήτρια την Γ. Κουληκούρδη. Στο μόνο σημείο που θα διαφωνήσω μαζί της είναι η αντιπαράθεση της ελληνικής με την ευρωπαϊκή συμμαχική πλευρά. Τον Καποδίστρια τον έστειλε αυτή η συμμαχία των τριών δυνάμεων Αγγλίας – Γαλλίας – Ρωσίας, στην αναδυόμενη Ελλάδα. Η συμμαχία κατέστρεψε το στόλο του Σουλτάνου και κατέβασε το γαλλικό εκστρατευτικό σώμα για να διώξει τον Ιμπραήμ από την Πελοπόννησο. Ο Καποδίστριας, ενεργώντας πολύ νωρίτερα στα πλαίσια των ευρωπαϊκών του αρμοδιοτήτων ως Υπουργός Εξωτερικών του Τσάρου το 1814 στην Βιέννη, φρόντισε να δημιουργήσει συμμαχίες από την Μόσχα μέχρι την Μαδρίτη. Τις συμμαχίες αυτές έθεσε στην υπηρεσία του Εθνικού ελληνικού οράματος όταν ήρθε η ώρα. Φίλος της Γαλλίας, που την υποστήριξε ώστε να μη χάσει την εδαφική της ακεραιτότητα μετά την πτώση του Ναπολέοντα, εισέπραξε ενεργή υποστήριξη για την απελευθέρωση της Πελοποννήσου όπως και την ένταξη των Κυκλάδων, που βρίσκονταν υπό γαλλική κυριαρχία, στο εθνικό κορμό. Βέβαια, η ανάδυση της νεότερης Ελλάδας πραγματοποιούνταν μέσα στα πλαίσια του ανταγωνισμού των συμμάχων για την Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια, δηλαδή την κληρονομιά του Μεγάλου Ασθενούς, δηλ. του Σουλτάνου. (Βλ. κείμενο Α. Κράους Εθνική Τράπεζα και Εθνική χρεωκοπία 1841-2011).
Αγαπητέ Γ. Τσατήρη, Παρακαλώ, μην ξεχνάς τους φίλους και συνεργάτες σου. Ενεργούς Πολίτες (W. Hall και Α. Κράους). Όπως γνωρίζεις, εμείς προτείναμε το Συνέδριο Καποδίστρια – Σπινελλι – Ευρώπη, επιλέξαμε πολλούς εισηγητές, όπως την Ιστορικό Bouvier, τον Γ. Κοκάλα, και τους πρέσβεις. Σημειώνω επίσης το έξοχο ιστορικό Συνέδριο που διοργάνωσε το Πνευματικό Κέντρο Καποδίστρια για τα 180 χρόνια από την ορκωμοσία του Κυβερνήτη και το οποίο εξέδωσε, όπως αναφέρεις, το περιοδικό Αιγιναία. Από εκεί εμείς πήραμε πολλές νέες ειδικευμένες γνώσεις. Αν το συνέδριο αυτό είχε πραγματοποιηθεί στην Αθήνα, θα είχε γίνει πολύ πιο γνωστό ταράζοντας τα νερά της ιστορικής γνώσης.
‘’ ενώ θέλει ευρεθεί και εις θέσιν αρμοδιωτάτην, δια να εφορά και να συντελεί δραστηρίως εις τας πολεμικάς εργασίας όσον αύται ήθελον διαρκέσει…’’ (Γενική Εφημερίς της Ελλάδος» αρ. φύλ. 53
Εν Αιγίνη Τετάρτη 24 Αυγούστου 1827) Αναφέρετε σε μια προσωρινή πρωτεύουσα επίσημη πρωτεύουσα παρέμενε το Ναύπλιο.
Το ιστολόγιο είναι εδώ και πολλά χρόνια ανενεργό και τώρα μόλις είδα το σχόλιο. Στο επιχείρημα λοιπόν αυτό, που προβάλλεται συστηματικά από παράγοντες της πόλης του Ναυπλίου, η απάντηση είναι ότι η ιστορία δεν γράφεται με προθέσεις και προκηρύξεις αλλά με γεγονότα. Μπορεί όντως να είχε προγραμματισθεί να γίνει το Ναύπλιο πρωτεύουσα της Ελλάδας αλλά η ιστορία τα έφερε έτσι που το γεγονός το οποίο αναγνωρίζουμε σήμερα ως ίδρυση του Νεώτερου Ελληνικού Κράτους –με την ορκωμοσία του πρώτου (και μόνου) Κυβερνήτη, την αναγνώρισή του από τις εγγυήτριες δυνάμεις (έστω και ως προσωρινού), αλλά κυρίως την ίδρυση και οργανωμένη λειτουργία όλων των κρατικών υπηρεσιών– έγινε στο νησί της Αίγινας. Όσο για το επιχείρημα που ακούγεται τελευταία, ότι η Αίγινα ήταν πρώτη ίσως, αλλά προσωρινή πρωτεύουσα, είναι και αυτό λανθασμένο. Ο επίσημος τίτλος του Καποδίστρια ήταν και παρέμεινε καθ᾽ όλη την διάρκεια της θητείας του «Προσωρινός Κυβερνήτης της Ελλάδος», οπότε με τους όρους της εποχής και το Ναύπλιο έδρα προσωρινής κυβέρνησης ήταν. Σήμερα, όμως, αναγνωρίζουμε την κυβέρνηση αυτή ως την πρώτη κυβέρνηση του κράτους μας, άρα τόσο η Αίγινα, όσο και το Ναύπλιο υπήρξαν κανονικότατες πρωτεύουσες πριν από την Αθήνα. Πρώτα η Αίγινα, βέβαια, και αμέσως μετά το Ναύπλιο. Ο Δήμος Ναυπλίου, όμως, για να αποφύγει προφανώς την δυσάρεστη αυτήν αλήθεια, προτιμά στον ιστότοπό του να αποσιωπά πλήρως την παρουσία του Καποδίστρια στην Αίγινα και να μεταφέρει –εντελώς προκλητικά– όλη του την δραστηριότητα από την Αίγινα στο Ναύπλιο, όπως κάνουν δυστυχώς και ορισμένα σχολικά βιβλία… Είναι κρίμα να καλλιεργείται αυτή η εχθρότητα, αφού όσα ενώνουν τις δύο πόλεις, ως παλαιότερες πρωτεύουσες, αλλά κυρίως ως τόπους όπου έδρασε ο Ιωάννης Καποδίστριας, είναι πολύ περισσότερα από όσα τις χωρίζουν εξ αιτίας της αυθαίρετης και παράλογης αυτής αμφισβήτησης της ιστορικής αλήθειας που ξεκίνησε πριν από μερικές δεκαετίες η πόλη του Ναυπλίου.
Μόνο που το άρθρο έχει ελλείψεις ως προς τα ιστορικά γεγονότα.
Έχει ξεχαστεί το φύλο της Εφημερίδας της Κυβέρνησεως με αριθμό 59 στις 14-9-1827 και μάλιστα εκτυπωμένο Εν Αιγίνης!!! όπου επικυρώνεται απο την Αντικυβερνητική Επιτροπή η Γ Εθνοσυνέλευση και συγκεκριμένα στο Α. ορίζεται το Ναύπλιο ως καθέδρα της κυβέρνησης και της Βουλής και στο Δ. Ο Κυβερνήτης μονο μπορεί να αποφασίσει για άλλο τόπο και θα πρέπει να γίνει νόμος για να έχει ισχύ, κάτι που δεν έγινε ποτέ.
Με τη Συνθήκη του Λονδίνου στις 6-7-1827 η Ελλάδα είναι αυτόνομη και υποτελή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, πρωτεύουσα ηταν το Ναύπλιο, έδρα της Βουλής (Νομοθετική Εξουσία) της Δικαστικής Εξουσίας και της Κυβέρνησης (Εκτελεστική Εξουσία), το Ναύπλιο, που σκοπό είχε τη μετάβαση της εξουσίας στον Καποδίστρια, η Αντικυβερνητική Επιτροπή κυβερνούσε την αυτόνομη Ελλάδα απο το Ναύπλιο. Σωστά γίνετε αναφορά στη μεταφορά της Έδρας απο το Ναύπλιο στην Αίγινα, απο την Αντικυβερνητική Επιτροπή, αλλά ήταν μια ακόμα απόφαση της Κυβέρνησης της αυτόνομης Ελλάδας.
Στις 9-10-1829 όπως ανάφερε η Εφημερίδα τής Κυβέρνησης με αριθμό 69 έτος Δ. μεταφέρετε απο την Αίγινα στο Ναύπλιο ο Καποδίστριας, η κυβέρνηση και τα υπουργεία.
Στις 3-2-1830 με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου η Ελλάδα γίνεται ανεξάρτητη με πρωτεύουσα το Ναύπλιο και Κυβερνήτη τον Ι. Καποδίστρια.
Συμπερασματικά:
6-7-1827 Συνθήκη Λονδίνου: Αυτόνομη Ελλάδα με πρωτεύουσα το Ναύπλιο και κυβέρνηση την Αντικυβερνητική Επιτροπή-Εκτελεστική εξουσία, την Βουλή- Νομοθετική Εξουσία και Δικαστική εξουσία με έδρα και άσκηση εξουσίας και καθηκόντων απο το Ναύπλιο.
3-2-1830 Πρωτόκολλο Λονδίνου: Ανεξάρτητη Ελλάδα με πρωτεύουσα το Ναύπλιο και Κυβερνήτη τον Ι. Καποδίστρια.
Η Αίγινα αποτέλεσε μόνο προσωρινή έδρα της κυβέρνησης του Ι. Καποδίστρια, επιλέχθηκε για τη ασφάλεια τού, κυβερνούσε απο εκεί, αλλά ταυτόχρονα ετοιμαζόταν η Πρωτεύουσα, το Ναύπλιο.
Το ότι ηταν προσωρινή λοιπόν φαίνεται απο την οργάνωση και τις προετοιμασίες του Ναυπλίου, και ότι δεν υπάρχει καμία αναφορά στις Εφημερίδες της Κυβέρνησης της περιόδου 1827-1829 πουν να ορίζει την Αίγινα ως καθέδρα, και κανένας νόμος σύμφωνα με τα όσα όριζε το ΦΕΚ 59/1827.
Είναι λανθασμένο να φέρουμε τον Καποδίστρια ως την αρχή της διακυβέρνησης της Ελλάδος, παραβλέποντας σκοπίμως την Εκτελεστική, Νομοθετική και Δικαστική εξουσία πριν απο αυτόν με Έδρα το Ναύπλιο. (Κατά πόσο είχαν την ικανότητα να κυβερνήσουν είναι άλλο θέμα)
Το ότι ήταν ένας σπάνιος πολιτικός δε σημαίνει ότι όλα ξεκινούν και τελειώνουν στον Καποδίστρια, και είναι προσβολή επίσης των αγώνων που βάφτηκαν με αίμα και τον αποφάσεων των Δημοκρατικών Εθνικών Συνελεύσεων, για να φτάσει να κυβερνήσει τον τόπο αυτό.
Παράθεμα: ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 17 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ | ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
Παράθεμα: Ημερολόγιο 17ης Αυγούστου 2013 « ΑΒΕΡΩΦ
ακομα κι ετσι, τα πρωτα ιστορικα γεγονοτα που εχουν να κανουν με την πρωτη κυβερνηση του νεοσυστατου κρατους, μεχρι να ανασταλει, λογω ακαταλληλοτητας, η αποφαση, συνεβησαν στο ναυπλιο. ειτε ετσι, ειτε αλλιως το ναυπλιο ηταν η πρωτη πρωτευουσα της ελλαδας.